Είναι μια μάλλον γυναικεία υπόθεση, αφού ταλαιπωρεί περισσότερο το ασθενές φύλο, καθώς τα αίτιά του έχουν συνδεθεί με τα στενά και ψηλοτάκουνα παπούτσια. Ο λόγος για το νεύρωμα Morton, το οποίο είναι έως και δέκα φορές πιθανότερο να εμφανιστεί σε μια γυναίκα από ότι σε έναν άντρα, και το οποίο αποτελεί ουσιαστικά έναν τραυματισμό του νεύρου ανάμεσα στα δάχτυλα του ποδιού, που προκαλεί οίδημα και πόνο.

Συνήθως το νεύρωμα Morton αναπτύσσεται μεταξύ του τρίτου και του τέταρτου δαχτύλου, υπάρχει όμως πιθανότητα να εμφανιστεί και μεταξύ του δεύτερου και του τρίτου, ενώ πιο σπάνια είναι η εμφάνιση δύο νευρωμάτων στο ίδιο πόδι. Γύρω από το νεύρο που βρίσκεται ανάμεσα στα δάχτυλα του ποδιού αναπτύσσεται ινώδης ιστός, κάτι που προκαλεί τον πόνο. Το νεύρωμα πήρε το όνομά του από τον Dudley J. Morton, που το περιέγραψε ως μια δομική ανωμαλία στα μετατάρσια.

Η αρχική αίσθηση όσων πάσχουν από το νεύρωμα Mortonείναι σα να υπάρχει ένα ενοχλητικό χαλικάκι μέσα στο παπούτσι, όσο όμως εξελίσσεται, τα βασικότερα συμπτώματά του είναι οι κράμπες στα δάχτυλα, το μυργμήγκιασμα ανάμεσα στο τρίτο και το τέταρτο δάχτυλο, ο οξύς πόνος που επιδεινώνεται όταν οι πάσχοντες φοράνε στενά παπούτσια και ο επίμονος πόνος ανάμεσα στα δάχτυλα που χειροτερεύει με τον καιρό.

Αν και η ακριβής αιτία για το νεύρωμα Morton δεν έχει εξακριβωθεί ακόμα, παράμετροι που μπορεί να ευνοούν την ανάπτυξή του είναι οι εξής:

1. Πλατυποδία.

2. Αφύσικη θέση των μεγάλων δακτύλων του ποδιού.

3. Καμάρες-ψηλό πόδι

4. Σφιχτά υποδήματα.

5. Ψηλοτάκουνα.

6. Παθήσεις στα μετατάρσια.

Η ξεκάθαρη διάγνωση γίνεται μέσω μαγνητικής τομογραφίας, η οποία δείχνει και το μέγεθος του νευρώματος, ενώ μπορεί να προηγηθεί ακτινογραφία προκειμένου να αποκλειστεί κάποιο κάταγμα ή άλλη πάθηση.

Η θεραπεία

Στο πλαίσιο μιας συντηρητικής αντιμετώπισης του προβλήματος, συνιστάται η χρήση ευρύχωρων παπουτσιών, με σχετικά σκληρό πάτο, η χρήση πέλματος ειδικής κατασκευής κατόπιν πελματογραφήματος, η τοποθέτηση ειδικού ορθωτικού πέλματος στο ύψος των κεφαλών των μεταταρσίων, ελαφριά μαξιλαράκια αποφόρτισης στην περιοχή των δαχτύλων, ενώ μπορεί να προταθεί η χρήση αντιφλεγμονωδών και παυσίπονων φαρμάκων για την ανακούφιση από τα συμπτώματα, αλλά και η φυσικοθεραπεία.

Εφόσον όλα αυτά δεν είναι εξαλείψουν το πρόβλημα, υπάρχει και η χειρουργική οδός, η οποία είναι επιτυχής στη μεγάλη πλειονότητα των περιπτώσεων, αντιμετωπίζοντας οριστικά τον πόνο. Ουσιαστικά κατά τη χειρουργική επέμβαση αφαιρείται ο σκληρός ιστός που έχει αναπτυχθεί γύρω από το νεύρο, ανακουφίζοντας από τον πόνο και βελτιώνοντας το βάδισμα. Η τομή γίνεται στη ραχιαία επιφάνεια του ποδιού, η επέμβαση κρατά πάνω από μισή ώρα και ο ασθενής παίρνει εξιτήριο την ίδια ημέρα, φορώντας ειδικό υπόδημα, το οποίο αφαιρείται μετά από 15 ημέρες, οπότε και επιστρέφει κανονικά στις καθημερινές του δραστηριότητες.